Odcinek 7

7.

Ostatni dzień. Ostatnia impreza. Rano miałam wracać do Polski. Na szczęście lot miałam z Chester, a nie z Londynu, więc nie czekała mnie tak długa podróż. Ostania impreza miała być mała, tylko w naszym gronie. Pożegnalna.

Mieliśmy żegnać się nawzajem. Ja miałam wracać do Polski, a chłopcy w trasę. Miało być ostro. W końcu były niewielkie szanse na to, że się jeszcze spotkamy.Każdy z nas miał swoje życie, swoje priorytety i obowiązki. Mogłam się tylko cieszyć, że spędziłam ferie w tak wspaniałym gronie 

- Wszystko zniosłaś? Oliwia, przestań bujać w obłokach. Rusz się.! – krzyknęła Gemma. Klepnęłam ją lekko w tyłek, tak z miłością i  zajęłam się przygotowywaniem najlepszej domówki. Zniosłam z góry około piętnastu filmów DVD. Weszłam do salonu. Na stole stały dwie pół litrówki, które tylko czekały, żeby je otworzyć, kilka misek z tajemniczą zawartością i mnóstwo butelek o różnych płynach w środku. 

- Wow! Co tak mało?- zapytałam rozwalonego na kanapie Zayna. Obok niego spoczywał wpatrując się w telewizor Niall. Nie miałam pojęcia co leciało. Przed oczami przewijały mi się tylko kolorowe, jaskrawe obrazy nie współgrające z całością.

- Dzisiaj ma być kulturalnie. Nikt nie chce być rano na kacu, a szczególnie ty nie powinnaś. – odpowiedział Zayn wstając i lekko obejmując mnie w pasie. Uśmiechnęłam się. Ostatnio Zayn miał do mnie straszne ciągoty, lubił mnie dotykać. Delikatnie, ale stanowczo. Zaczynałam mieć tego powoli dość, co z mojej strony było lekką hipokryzją. 

- Szkoda, że już musimy się żegnać, ledwo się przywitaliśmy. – powiedział przeciągając sylaby i przyglądając mi się z odległości wyciągniętych ramion. 

- Życie jest brutalne. – rzuciłam lekko wyrywając mu się. 

Do salonu wszedł Harry z Louisem niosąc jakieś półmiski. Louis postawił swoją miskę na stole, chwycił pilota i zaczął przełączać kanały na co głośno zaprotestował Niall. 

- Znów gotowałeś?- zwróciłam się do Harrego. Chłopak postawił miski na stole i popatrzył na mnie.

-Ktoś musiał to zrobić, a nie oszukujmy się ja jestem w tym najlepszy.

Zaczełam się śmiać.

- Z czego rżysz, słoneczko?- zapytała wchodząc Gemma.

- Twój brat się znów przechwala. – Gemma przewróciła oczami i usiadła obok Nialla. 

- Czyli wszystko okey.- rzuciła i przestała zwracać na nas uwagę. 

Popatrzyłam na minę Loczka i zaczełam się śmiać jeszcze bardziej. On mnie po prostu doprowadzał do uśmiechu samą mimiką. Zazdrościłam mu tego i jednocześnie przeklinałam go, ponieważ przez to bolały mnie policzki.

Impreza faktycznie była nad wraz kulturalna. Nikt nie był tak pijany, by nie wiedzieć co robi. Owszem, kręciło mi się lekko w głowie, ale pozytywnie. Nakręcało mnie to w dobrym kierunku, wprowadzało w dobry nastrój i potęgowało pewność siebie.

Czułam się w swoim żywiole. To była ostatnia noc mogłam zaszaleć.

Została puszczona muzyka. Wydarłam się jak głupia i ruszyłam znaleźć skrawek wolnej przestrzeni. Dołączył do mnie Zayn i zaczęliśmy się kręcić. Zrobiło się gorąco. Tym razem mi to nie przeszkadzało. Tańczyłam dając z siebie sto procent. Zapewne była to winna wypitych dwóch kieliszków, ale to nie miało znaczenia. Wiedziałam co robię.  

- Odbijany. – rzucił łapiąc mnie za rękę Harry. Zrobiliśmy zamianę i Zayn poszedł tańczyć z Louisem.

- Czemu nie powtórzyliśmy rozmowy w kuchni?- zapytał mnie Harry w pół obrotu.

- Ponieważ druga już nie jest taka gorąca. – odpowiedziałam opierając swoje dłonie na jego torsie. Jedną moją rękę ściągnął i mocno mnie złapał, a następnie pociągnął.

- Chodź. Sprawdzimy.! - zachichotałam i dałam się pociągnąć chłopakowi bez oporu. 

Wychodząc spojrzałam na śledzącego nas przez chwilę wzrokiem Zayna, szybko jednak stracił zainteresowanie i wrócił do rozmowy i wygłupów z Lou.

- Masz piernik? – zapytałam chichocząc i podpierając się o blat. Harry wyszczerzył się i wyciągnął z lodówki ciasto.

- Ej to nie jest piernik!- zawołałam skrajnie oburzona. Harry się zaśmiał i wziął kawałek w rękę.

- Nie, ale patrz jaki dobry. – powiedział i nakarmił mnie.

- Rzeczywiście świetne.!- przekonałam się i oblizałam mu palce.

- Chodź!- rzucił łapiąc talerz w jedną rękę, a drugą wziął mnie za rękę i pociągnął. – Dokończymy to gdzie indziej.

Popatrzyłam na niego zdumiona. Co on robił? Może myślał, że byłam skrajnie pijana? Ale nie byłam. I on też nie był. Dałam się jednak ponieść fali. Może znów miałam szanse porozmawiać z Harrym na osobności?

Dotarliśmy na górę. Harry zaprowadził mnie do swojego pokoju, który dzielił z Lou i zamknął za nami drzwi.

- Szkoda, że już się nie zobaczymy. – zaczął rozmowę. Popatrzyłam na niego lekko przechylając głowę. Co to miało do rzeczy?

- Mi też jest smutno, Harry, więc, żeby zabić smutek jedzmy ciasto.

Harry zaczął się śmiać.

- Mam nadzieję, że już zmieniłaś o mnie zdanie? – chłopak zmienił temat. Westchnęłam i uśmiechnęłam się.

- A jakie miałam o tobie mniemanie twoim zdaniem? – zapytałam. Harry przysiadł się blisko mnie położył rękę koło mojej. Zerknęłam na jego dłoń. Miał naprawdę śliczne, męskie dłonie.

- Jak to jakie? Nadętego pacana. – Harry skrzywił się jakby co najmniej jadł cytrynę.

-Wcale nie, Harry. Bardzo cię lubię. Jesteś naprawdę świetnym facetem.

- Ja też cię lubię. Szkoda, że to nasza ostatnia noc. – powiedział. Potem obserwowałam tylko jak jego twarz przybliża się do mojej. Zrobiło mi się gorąco. Miałam dwa wyjścia: Odsunąć się i udawać, że niczego nie widzę, albo poddać się. Wybrałam tą drugą opcje. Nie byłam puszczalska, ale kierował mną instynkt, hormony.

Harry wpił się w moje usta. Teraz ciepło zalało całe moje ciało. Na początki całowaliśmy się z rozwagą, delikatnie, smakując siebie, ale szybko to nam się znudziło. Nasze pocałunki stały się dziksze, namiętniejsze, szalone. Nawet nie zauważyłam kiedy jedną rękę wplotłam w puszyste włosy mojego kochanka. To było takie podniecające.

Chwilę później leżałam na łóżku w samym staniku. Oczywiście nie mogłam być dłużna Harremu więc, i on wylądował bez koszulki. Całował świetnie. Magicznie. Zaczął całować moją szyję. Wiłam się pod jego dotykiem. Czemu to robiłam? Nie miałam pojęcia, przecież nie byłam pijana. Ja po prostu tego chciałam. Chciałam jak cholera, a Harry nie był takim zwykłym chłopakiem. Był Harrym. Do czego miało to prowadzić? To już mnie nie obchodziło w chwili gdy Harry zsuwał mi spodnie. Nie przejmowałam się kolejnym dniem, ponieważ miało go nie być. Liczyła się tylko chwila. Byłam młoda, mogłam używać życia. To był właśnie na to czas.

Nie wiedziałam ile czasu minęło, ale wystarczająco by Harry kilkakrotnie doprowadził mnie do nieziemskiej rozkoszy, jakiej jeszcze nikt mi nie dał. Harry nie był pierwszym moim kochankiem, ale mój poprzedni, pierwszy chłopak, z którym się przespałam nie był nawet w połowie tak dobry, jak brat mojej przyjaciółki. Ta myśl mnie trochę przytłaczała, ale próbowałam ją skutecznie wypierać.

Harry leżał obok mnie całkiem nagi. Sama ta wiedza była niezwykle pociągająca. Wplótł rękę w moje jasne włosy i zaczął się nimi bawić patrząc mi w oczy. Był lekko zamyślony, ale uśmiechał się. Nie wiedziałam co myślał. Nie odezwał się. Leżał i bawił się moimi włosami, moja mina powoli rzedła. Harry  nic nie powiedział. Po jakimś czasie zasnął. Zdziwiło minie jego zachowanie, a właściwie nie zdziwiło tylko zaskoczyło, czyżby Harry kierował się innymi motywami niż ja..? Co ja właściwie sobie wyobrażałam, czego chciałam, czego oczekiwałam po tej nocy? Przecież i tak dalej miała być pustka. 

Teraz dopiero dopadły mnie wyrzuty sumienia. Co ja zrobiłam? Przytłoczyła mnie szara rzeczywistość. Zamyślałam się. Nie mogłam zasnąć myśli nie dawały mi spokoju. Puściłam się! Chciałam tego, owszem, ale czy to była dobra decyzja? To jest brat mojej przyjaciółki.~! Co teraz miało być? Plułam sobie w brodę i miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Byłam przerażona swoją głupotą. Co poświęciłam dla tej małej chwili rokoszy, to miało się dopiero okazać. Na szczęście los pozwolił mi uniknąć tego co miało być gwoździem do mojej trumny. Oszczędził mi oszczerstw, upokorzenia i nie akceptowania samej siebie. 

***

Hm.. Jak myślicie jaka będzie reakcja Harrego? Czemu on to zrobił? Co z Emily? Jak zachowa się Oliwia? Stanie oko w oko z Harrym? Da sobie z nim spokój,czy będzie walczyć? Jak zareaguje Gemma, gdy się dowie? Czy może Gemma nie zostanie uświadomiona, nic nie zauważy ze względu na swoje "ciągoty"?  A może zdarzy się coś całkiem innego? 

*

Co ode mnie.. Sama nie wiem, chyba w pewnym sensie straciłam serce. Mam wenę, mam pomysły, ale nie mam serca. Wszystko wydaje mi się takie.. nudne. Takie same, każde zdanie jest bez duszy. Przepraszam, ale nie widzę sensu dłużej tego publikować.. Jednakże nie chcę tego zawieszać, a mam trochę jeszcze napisane, więc skończę to co zaczęłam. To będzie moje ostatnie opowiadanie obok. -  http://podrugiej-stronie-lustra.blogspot.com/ prowadzonym z Edith. Następne to mogłoby być już za dużo. Poza tym w przyszłym roku mam wiele nauki, mam maturę i chciałabym się temu poświęcić, ponieważ to właśnie matura i studia są moją przyszłością. 

Następny odcinek dodam gdy będzie może hm.. 15 komentarzy? Dacie radę.? Ja wiem, że dacie. A jak nie to tylko utwierdzicie mnie w moim rozumowaniu. 

Przepraszam za te moje wywody i narzekanie na zło całego świata, ale chyba mam jakiś zły humor.;c

Dziękuję tym co mimo wszytko czytają i komentują. Jesteście wielkie!

Pozdrawiam.!

H.